Hybridisatie van de aardebeweging

De hybridisatie van de aardebeweging, zoals verbeeld in de afbeelding, is derhalve de absolute voorwaarde om subjectief-wetenschappelijk te kunnen waarnemen.

Dit uitgangspunt betekent evenwel, dat de theorie van de Bolwaarnemer begint met een 'gevoelshypothese'. Het is voor zijn theorie dus eigenlijk net zoiets, als wat de eerder beschreven projectiehypothese is voor de westerse bewegingsleer van Isaac Newton (1643 – 1727), de Newtonmechanica.

 

Aangezien ik me goed kan voorstellen dat de lezer, en met name de fysisch geschoolde, moeite zal hebben met een gevoelshypothese als uitgangspunt van een natuurkundige theorie, kom ik er straks zeker op terug. Op voorhand kan evenwel worden vastgesteld, dat het toestaan van het gevoel in een natuurkundige wetenschap de meest natuurlijke manier is om de gelijktijdigheid van twee bewegingssoorten wetenschappelijk te accepteren. Dat is nu eenmaal de realiteit van hybride bewegingen als die van de Aarde. (Zie ook: https://newscientist.nl/opinie/wij-zijn-onze-gevoelens/?utm_source=productmail&utm_medium=email&utm_campaign=NS-boekvdmaand-250119)


Bedenk echter bovenal, dat de 'gevoelshypothese' een optimaal-subjectief waarnemen beoogt - en de projectiehypothese een maximaal-objectief waarnemen.

 

Het gaat bij de Bolwaarnemer dus om een oosterse wetenschap die – naar ik hoop te kunnen waarmaken – evenzogoed wetenschappelijk is als de vigerende westerse.

Het grootste verschil tussen west en oost is, dat het formele deel van de westerse wetenschap is gebaseerd op de logica en de wiskunde, en dat het formele deel van de oosterse wetenschap is gebaseerd op de logica en het schematisme.

 

Dat schematisme begint hierna met de verwerking van de verkregen helix in het referentieframe.

 

Ga door naar: 2.5.3. Verwerking van de verkregen helix in het referentieframe

­