In dit hoofdstuk krijg je te maken met het de aanname dat de beweging (translatie) van de Aarde ondanks de versnelde bewegende Zon, eenparig is. In dat geval moet feitelijk worden aangenomen dat de beweging (translatie) van de Aarde hybride is, dus zowel eenparig (vanwege ons gevoel) als versneld (vanwege de versnelde beweging van de Zon).

Dit is een belangrijk axioma in de oude Elementenleer.

Daarom eerst nog even een korte toelichting om aan te geven dat deze aanname heel goed het begin kan zijn van een deductieve natuurwetenschap.

Ongeveer 300 v.C. definieerde de Griekse wijsgeer Euclides een axioma als iets dat vanzelfsprekend waar is in de wereld, iets wat geen verantwoording nodig heeft:

"Axioma's hebben geen rechtvaardiging nodig omdat zij vanzelfsprekend ware uitspraken over de wereld zijn."

Een axioma is dus een niet te bewijzen, maar als grondslag aanvaarde stelling. Een axioma dient zelf als grondslag van het bewijs van andere stellingen.(Rienk Jonker)

Ga door naar: 2.5.1. Beweging van de Aarde is hybride